De Historie van Hotel,
Restaurant en Familie de Milliano
Restaurant en Familie de Milliano
Op volgende pagina willen we jullie meenemen in het verhaal van het hotel en onze familie, die altijd nauw met elkaar verweven zijn geweest. Hoofdrolspelers in dit boeiende verhaal zijn Maximiliaan de Milliano en Agnes de Milliano- Stubbe, de 2e generatie van het familiebedrijf.
Maximiliaan de Milliano
1924 – 2006
1941: Het verhaal van Hotel de Milliano begon in 1941 toen meneer en mevrouw de Milliano en hun vier zonen naar Breskens kwamen.
Ze huurden het Hotel-Restaurant de Vuijst en de twee oudste zonen, Maximiliaan en Frits, exploiteerden de zaak.
Op 11 september 1944 werd Breskens door de geallieerden gebombardeerd, waarbij 184 burgerslachtoffers vielen. Tijdens dit bombardement werd het Hotel – Restaurant de Vuijst compleet verwoest.
Kort na de oorlog wilde Maximiliaan de Milliano zo snel mogelijk een nieuw Restaurant bouwen op dezelfde locatie, hij kocht hiervoor de grond welke toen nog vol puin lag. Echter was er een tekort aan bouwmaterialen in die periode. Maximiliaan kon in Yerseke een oude mosselloods op de kop tikken, die in één stuk via de Schelde werd vervoerd. Zo creëerde Max een nieuw Restaurant.
Het Restaurant is nadien stelselmatig uitgebreid door er verschillende gebouwen bij te plaatsen. De naam is kort daarna ook gewijzigd naar Restaurant de Milliano.
Het Restaurant was op dat moment het enige restaurant in Breskens en werd bekend tot ver over de gemeentegrenzen voor zijn elegante en verfijnde keuken. Op het menu stonden vele producten uit de zee die direct via de naastgelegen vissershaven werden aangevoerd.
Ook het visionaire karakter van Maximiliaan genoot veel aanzien. Zo bouwde hij een voor die tijd zeer uitgeruste keuken met enkel en alleen toptoestellen van de merken Berkel en Hobart. Daarnaast legde hij ook een groenten- en kruidentuin aan achter het Restaurant en pionierde zo met een ‘Local Sourcing’ avant la lettre.
Het Restaurant groeide mee met de nabijgelegen jachthaven in Breskens. De jachthaven, die in 1953 nog bestond uit 5 boten, trok meer en meer Belgen aan die graag kwamen dineren in het Restaurant. Het was hard werken voor Agnes en Maximiliaan, zo sliepen ze vaak in het Restaurant terwijl de kinderen enkele huizen verderop sliepen bij familie.
Aan het Restaurant werd ook een eigen bakkerij toegevoegd, waar alle brood werd gebakken voor Restaurant de Milliano, het toekomstige Snelbuffet en hotel.
Maximiliaan was steeds op zoek naar extra diensten die hij kon aanbieden: zo installeerde hij een grote Berkel bascule waarop koeien werden gewogen net voor ze meegingen met de veerboot en werd er een tankstation geïnstalleerd naast het restaurant.
1958: De aanlegplaats voor de veerboten werd verplaatst van het centrum van Breskens naar een locatie buiten Breskens: de Nieuwe Veerhaven. In deze nieuwe veerhaven konden de drie nieuwe enkeldeksveerboten zonder problemen aanmeren: de Prinses Beatrix, Prinses Irene en Prinses Margriet. Omdat de scheepsnamen allemaal met het woord prinses begonnen, werden de schepen door de Zeeuwen de “Prinsessenboten” genoemd.
1959: Opening ‘Snelbuffet de Milliano’. Maximiliaan en Agnes kregen de kans om aan de Nieuwe veerhaven een restaurant te openen. Het nieuwe restaurant was radicaal en vernieuwend voor die tijd en was geïnspireerd op Amerikaanse horeca-concepten en architectuur.
De reizigers die met de wagen de overzet namen, dienden vaak een kwartier tot een halfuur te wachten tot de volgende boot.
Maximiliaan en Agnes openden daarom verschillende horeca-concepten om de reiziger snel een maaltijd te kunnen aanbieden.
Het ‘Snelbuffet de Milliano’ en aanpalende Friterie en IJssalon waren geboren… Met een capaciteit van 210 auto’s per boot, vonden heel wat mensen de weg naar het Snelbuffet. Het snelbuffet werd 35 jaar lang uitgebaat door het koppel van Heerewaarden.
1964: Opening Hotel de Milliano. Het hotel werd gebouwd door de gerenommeerde Zeeuwse architect Piet Götzen (1914 – 1977), die zich kort na de 2e Wereldoorlog ontwikkelde tot een vernieuwend modernist.
Het hotel werd initieel gebouwd in functie van een langer verblijf voor de gast. Vele Belgische en Nederlandse gasten huurden een appartement met zeezicht voor verschillende weken tot zelfs maanden en verbleven bijvoorbeeld een volledige zomer in het hotel.
Vandaag zijn aan de zeezijde nog steeds de brievenbussen zichtbaar voor gasten die langere tijd verbleven in het hotel.
Nadien is het hotel geëvolueerd naar een hotel gefocust op een korte termijn verblijf voor de gast.
1984: Marijke, de dochter van Maximiliaan en Agnes, stapt in het bedrijf. Zij zal langzaam maar zeker de leiding van het hotel overnemen.
2003: Kort na de opening van de Westerscheldetunnel, die tussen Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren een autoverbinding mogelijk maakt, werden de PSD autoveerboten uit dienst genomen. Meteen viel ook een groot deel van de klanten voor het Snelbuffet weg, waardoor besloten werd het Snelbuffet en aanpalende Friterie en IJssalon te sluiten.
2008: Kort na het overlijden van Maximiliaan, werd het restaurant aan de Oude Haven gesloten. De hotelgasten konden vanaf dat moment ‘s avonds dineren in het restaurant van het hotel.
2020: De jongste generatie van de familie neemt het hotel over. Zij vertellen u graag nog meer over de achtergrond van het prachtige familiebedrijf.
